بر کرانه غدیر
محمدرضا حکیمی

سخن از چشمه‏ساران است که همین‏سان می‏جوشند و در مهتاب شبان، میان سبزه‏زارها فرو می‏روند.
سخن از اصالت روشنایی است و اصالت جوشش و زندگی و اصالت روز و آفتاب.
سخن این نیست که فقط بحثی کنیم درباره غدیر و حدیثی... و همین.
سخن این است که چه بوده است و چه شده است و چگونه بایسته است که باشد؟
چشمه‏ساران می‏جوشند؛ گیاهان می‏رویند؛ رودهای عظیم، غرّش‏کنان از لای صخره‏های وحشی عبور می‏کنند و سر به دامن دشت‏ها می‏گذارند. جنگل‏ها در اسرار و اعماق خویش، غرق می‏شوند. باران‏ها می‏بارند و از رگه‏های کوهها و تپه‏ها سرازیر می‏گردند. گردبادهای وحشی در صحراهای داغ به راه می‏افتند. غروب‏ها فرا می‏رسند و کوهساران در شکوه کبود رنگ خویشتن می‏خوابند.
ستارگان طلوع می‏کنند و بر سطح این اقیانوس واژگون می‏تابند و سحرگاهان کم کم در ساحل آفتاب گم می‏شوند. نهرها جاری هستند، و کوه‏ها در حشمت خود غرق و مهتاب با عصمت خویش، تابان و نسیم در گلستان‏ها نرم‏گذر، و تک‏درخت‏ها در گوشه‏های ابهام‏آمیز دشت‏ها یا در خم کوه‏های بلند ایستاده و همه چیز هست و چشمه ساران باز هم می‏جوشند و خورشید همچنان می‏دمد، و پس از این که جهان در موسیقی شب غرق است، باز روز می‏رسد و روزها... .
عید غدیر، از اعیاد بزرگ اسلامی است که ملت‏های مسلمان در روزگارهای گذشته نیز ـ بنا بر تصریح جمعی از مورخان و محققان ـ به بزرگ‏داشت آن و تجلیل مراسم آن اهتمامی به سزا داشته‏اند، و در تجدید خاطرات سعادت‏بخش «غدیر» می‏کوشیده‏اند. در سخنان ابوریحان بیرونی، عبدالملک ثَعالِبی، ابن طلحه شافعی، ابن خَلِّکان و... حقایق یاد شده، یادآوری گشته است. ابوریحان می‏گوید:
عید غدیر، از جمله عیدهایی است که اهل اسلام مراسم آن را برگزار می‏کنند.1
علامه امینی، فصلی به عنوان: «عید الغدیر فی الاسلام» نگارش کرده است و مطالب بسیاری در این باره آورده است و حدیثی از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده است که فرمود:
برترین عیدهای امت من، عید غدیر خم است... .2
از مراسم ویژه اعیاد، تبریک گفتن است؛ چنان که در «عید غدیر» و در حضور پیامبر اکرم(ص) این کار انجام یافت. موضوع فرمان پیامبر اکرم(ص) در روز غدیر، به جمعیت‏های حاضر ـ حتی زنان خود ـ که به علی(ع) تبریک و تهنیت بگویند، در تاریخ مشهور است. حدیث تهنیت گفتن شیخین را نیز شصت نفر از عالمان اهل سنت نقل کرده‏اند3 و چنان که صاحب «الغدیر» استنباط کرده است و از مطالب سرشاری که در کتاب‏های حدیث و تاریخ راجع به عید غدیر و حدیث تهنیت وجود دارد، دو مطلب روشن می‏گردد:
1. این که این عید اختصاص به شیعه نداشته است و همه مسلمانان این روز را عید می‏دانسته‏اند؛ چنان که ابوریحان بیرونی بدان تصریح کرده است؛ اگر چه امروز ممکن است اذهان جمعی از امت را از این حقیقت انحراف داده باشند.
2. این که عید گرفتن «غدیر» متصل است به عهد خود پیامبر(ص) و حتی آغاز آن، همان روز 18 ذیحجه سال دهم هجرت است که برای مردم، مقام جانشینی پیامبر و پیشوایی در دین معلوم گشت و پیامبر مردم و حتی زنان را به تهنیت گفتن به علی(ع) امر کرد.
امروز باید رهبران افکار اجتماع، در شرق و غرب ممالک اسلام، به اهمیت این موضوع بیشتر توجه کنند و با وسایل گوناگون، این روز را که به حق روز شالوده‏ریزی عدالت عمومی است، به توده‏ها بشناسانند.

پاورقیها:
1. الآثار الباقیه، ص 334، ترجمه فارسی، ص 395.

2. الغدیر، ج 1، ص 283.

3. الغدیر، ج 1، ص 283ـ272.

منبع : سایت al-ghadir.org (به نقل از نشریه پرسمان شماره ??- پایگاه

سخنی با پژوهشگران و محققان گرامی
کتاب شناسی
اولین پایگاه تخصصی کتاب شناسی و مأخذ شناسی
[عناوین آرشیوشده]